મનોકલ્પ

દિલમાં દર્દ શું થયું ને લોટરી આવી ગઈ.
ને પછી, છૂરી ફરી, જિવતર ફરી લાવી ગઈ.

પ્રાણવાયુ ઘણો હતો, ને ફાવતો ન હતો, ખરું-
પણ, હવે જૂઓ, હવાની લેરખી ભાવી ગઈ.

ભાનમાં બેભાનમાં કેવાં વિતાવ્યા દીવસો-
પરિજનોની ચાકરી જાણે સુગંધ લાવી ગઈ.

જીભની હઠ એક એવા રોગની તરફ લઇ ગઈ,
પણ, હવે ડાયેટિંગ તણા સબક શીખાવી ગઈ.

પલકની અલપઝલપ અને સ્વાસનાં વંટોળિયા,
જીંદગી અણસારથી, મતલબ બતાવી ગઈ.

એ નિરાકાર, નિશ્ચલ અવસ્થા સમિપ આવી, અને-
તુજ સ્મરણની જ ચિનગારી, ચેતન જગાવી ગઈ.

‘મનુજ’ ગાડું એક પહિયા પર ખસે, દોડે નહીં,
તેં નવાં, સીનો ચિરી આપ્યાં, ઝડપ આવી ગઈ.

‘મનુજ’ હ્યુસ્તોનવી
09/19/2023
તા. ક.- મારા હ્રદયના રુધિરાભિષરણના માર્ગમાં અવરોધ આવ્યા
બાદ તબિબોએ એના ઉપચાર અંગે, ઉપમાર્ગ બનાવ્યો, તે પછી
આ ગઝલની રચના કરી છે. અસ્તુ,

યુદ્ધમાંથી કાફલા આવ્યા કરે છે.
મોતના હકદારને લાવ્યા કરે છે.

દૂધ ફોરે છે હજી એના મુખ મહીં,
ગન ઉપર ઘોડા ઝટ ચઢાવ્યા કરે છે.

કોણ કોનું સાંભળે છે,આ જગતમાં,
ઝેરની ભીંતો સહુ ચણાવ્યા કરે છે.

વાદના કાઢે વિવાદો આ બધા, ને-
વાતમાં તલવારને લાવ્યા કરે છે.

ખૂનનો વેપાર જેણે આદર્યો છે,
અમનના ગીતો મહીં લાવ્યા કરે છે.

જર, જમીં, જોરૂ, કજીયાના કછોરૂં,
કોણ કોને ભાગ, લલચાવ્યા કરે છે.

શું કરું ને જાનહાની થાય, એવી-
લાગણીને આતંકી ચાવ્યા કરે છે.

પેટનું પાણી ના હાલે, એ બધા, જણ-
ગીત- ખુરશીની રમત લાવ્યા કરે છે.

ચાલ ને જિતવા, કશેક અમન મળે, તો-
પ્રેમના ખેતર ‘મનુજ’ વાવ્યા કરે છે.

‘મનુજ’ હ્યુસ્તોનવી
૧૦/૦૮/૨૦૨૩

બંધારણ: ગા લ ગા ગા, ગા લ ગા ગા, ગા લ ગા ગા

સામે જ તો મંઝિલ હતી, રસતો નથી મળ્યો.
રોતલ નસીબમાં કોઈ, હસતો નથી મળ્યો.

પથ્થર છું ઈંટ છું હું, એની ખબર નથી,
ખંડેરમાં કો’ મુજ સમો, વસતો નથી મળ્યો.

જેને હું જોઉં છું હવે, ઉર્જા વગરનો છે,
લોઢાની સાથે ચકમક, ઘસતો નથી મળ્યો.

દિવસો જુદાઈના ગયા, આશા મરી ન’તી,
વિશ્વાસ આ સંબંધનો, ખસતો નથી મળ્યો.

આ તે કેવી જગા હતી, હસતું હતું દોજખ,
જોયા ઘણા વિદુષકો,પણ, હસતો નથી મળ્યો.

પરિચય પરિણયમાં મળે, એવું સ્વપ્ન હતું,
રિશ્તો છતાં પણ આગળ, ખસતો નથી મળ્યો.

ટકે શેર ભાજી ખાજા, મોંઘું મળ્યું જીવન,
જુઓ ને હવે માણસ, પણ, સસતો નથી મળ્યો.

નહીં ઘરનો ના ઘાટનો, શ્વાન નહીં, માણસ-
‘મનુજ’ એ કરડે છે, કિન્તુ ભસતો નથી મળ્યો.

‘મનુજ’ હ્યુસ્તોનવી
૦૯/૨૯/૨૦૨૩
બંધારણ: ગા ગા ગા ગા = 14 + 10