January 6th 2024

વસવસો

ન તમારો થૈને રહી શક્યો, ન તો હું જ મારો થઇ શક્યો.
ઉડતો રહ્યો આકાશમાં,પણ, ન તો હું સિતારો થઇ શક્યો.

એને કાજ મેં શું નથી કર્યું, ન તો મેં કશું ય બાકી રાખ્યું,
કહેતામાં હું દરિયો બન્યો,પણ, છતાં ન ખારો થઇ શક્યો.

એમના રસ્તાઓ વિષમ હતા, એમનું ભ્રમણ વસમું હતું,
ન પરબ,મકામ, ન બહાર,ચમન,ન તો હું સહારો થઇ શક્યો,

સમંદરના નીરમાં ડૂબતી, એમની પુકાર સુણી, છતાં-
પતવાર સજેલી નાવ થઇ, ન તો હું કિનારો થઇ શક્યો.

પળભરને માટે ઘડી મળી, ઘડીને જોવા ના પળ મળી,
શું થયું એવું મને કે હું, ન ખરાબ ન સારો થઇ શક્યો.

એમને શિશિરમાં જોયા’તા, થરથરતા ને ધ્રુજતા, ને-
ગરમીમાં ઉપર ચઢે એવો, ન હુંફાળો પારો થઇ શક્યો.

ન કહ્યું, એ રાહ ભૂલી ગયા, ન કરી ફરિયાદ અંધકારની,
દીવડો સળગાવી શિર ઉપર, ના ‘મનુજ’ મિનારો થઇ શક્યો.

‘મનુજ’ હ્યુસ્તોનવી
૦૧/૦૩/૨૦૨૪
( માત્રામેળ છંદ: એક પંક્તિમાં 16 + 16 માત્રા)

No Comments »

No comments yet.

RSS feed for comments on this post. TrackBack URI

Leave a comment