મનોકલ્પ

જૂઓને અયોધ્યા નગરીમાં, ભારત વર્ષના સહુ રુદિયામાં,
પ્રભુ શ્રી રામ આવ્યા છે, પ્રભુ શ્રી રામ આવ્યા છે.

રામજી તો છે નહિ ભૂતકાળ, રામજી છે સકળ અનંતકાળ,
રામજી છે વચન ને વિશ્વાસ, રામજી છે દુષ્ટોનો વિનાશ,
ભજી લો, સેંકડો વર્ષો પશ્ચાત, કરી લો નામ એનું આત્મસાત,
પ્રભુ શ્રી રામ આવ્યા છે, પ્રભુ શ્રી રામ આવ્યા છે.

વર્ષોનો વનવાસ પણ વેઠ્યો, શબરીના બે બોર પણ ચાખ્યા,
મા સીતાનો વિરહ પણ વેઠ્યો, દરિયામાં પથરાઓને તાર્યા,
દુષ્ટને દંડ ઉંચિત આપીને, વિજયની વરમાળા પ્હેરીને,
પ્રભુ શ્રી રામ આવ્યા છે, પ્રભુ શ્રી રામ આવ્યા છે.

કરી લો મનથી એક જ નિર્ધાર, રાખશું તમને નિજ મનને દ્વાર,
ભલે ધરતિ ટુટે, ફાટે આકાશ, તમારું નામ જપવાનું વારંવાર,
વિનય, વિધાનના વિકાસ કાજે, સુખાકારી, સમૃદ્ધિ, સત્ય કાજે,
પ્રભુ શ્રી રામ આવ્યા છે, પ્રભુ શ્રી રામ આવ્યા છે.

‘મનુજ’ હ્યુસ્તોનવી
૦૧/૨૪/૨૦૨૪

આ કેવી ઘડી આવી, તમને ફરી મળવાને.
આંખોમાં આંસુ લાવી, તમને ફરી મળવાને.

જેટલી મળી ઉર્મિઓ, એટલા મળ્યા ઉમંગો,
સજતા રહ્યા એ સ્વપ્નો, અંગો ને મળે અંગો,
શ્રદ્ધા એ પ્યાસ લાવી, તમને ફરી મળવાને.

સાગરના નીર ટપકે, એના બદનથી નિતરી,
તનનો ઉન્માદ છલકે, વદનના વળાંક ચિતરી,
તક એ ફરીથી આવી, તમને ફરી મળવાને.

કે’વાને તો ઘણું હતું, પણ, એ નથી કે’વાયુ,
ઘણું આપવાનું પણ હતું, દિલ પણ નથી દેવાયું,
માંગુ છું એક પળ, છતાં, તમને ફરી મળવાને.

તમે હમસફર હતા કદિ, તમે હમનવા હતા કદિ,
પલકોમાં જો વસ્યા કદિ, ધડકનમાં ય ધડક્યા કદિ,
તમે મારા થઇ ને આવો, તમને ફરી મળવાને.

‘મનુજ’ હ્યુસ્તોનવી
૦૧/૨૩/૨૦૨૪

(થોડા સમયના અરસા બાદ એક કવિતાની
રચના થઈ ગઈ)

ન જમા રહ્યો, ન ઉધાર છતાં ય હિસાબ થઇ ગયો.
આંકડા વગરના ગણિતની જ કિતાબ થઇ ગયો.

ગભરાવાનું મારે નો’તુ, ન છુપાવવાનું, પણ-
રાઝ મારી જઠરમાં જઈ, તેજાબ થઇ ગયો.

મિલ્કતનો ગર્વ ન’તો છતાં, પણ એની નજરમાં-
સોના રૂપાથી ભરેલો, કિનખાબ થઇ ગયો.

ડભોઇ, બરોડા, હ્યુસ્ટનના એલીફ ને રિચમંડ,
પાંચ ગામના પાણી પી હું, પંજાબ થઇ ગયો.

એણે જ્યારે મને કહ્યું, ‘તારું આ કામ નથી,’-
હું તો નહિ પણ મારો અહમ, બેતાબ થઇ ગયો.

કદર કરવામાં કસર નથી બાકી રાખી, છતાં-
ખીંટી ઉપર ટીંગાડેલો, હું ખિતાબ થઇ ગયો.

લાગણીઓના જોમમાં જ ‘મનુજ’ એવું તે શું હશે?
દિલના દરિયાની હલચલનો, સૈલાબ થઇ ગયો.

‘મનુજ’ હ્યુસ્તોનવી
૦૧/૨૦/૨૦૨૪