મનોકલ્પ

ખાલી-ભર્યા, વાંકા-ચુકા રસતા ઘણા મળ્યા.
એવાં, જુઓ ને, આદમી વસતા ઘણા મળ્યા.

દિલનું દરદ છુપાવતાં આંસુ સરી પડે,
આંસુ છતાં, પી ને પછી હસતા ઘણા મળ્યા.

જેણે બનાવ્યો છે મને, એને બનાવતા,
પ્ત્થર ઉપર પત્થર સમું ઘસતા ઘણા મળ્યા.

દાના બની, અખબારમાં છબીઓ મુકાય છે,
ગરજ્યા વગર વાદળ પણ વરસતા ઘણા મળ્યા.

રસતે મળ્યા, રસતા ઘણા, રસતો ભુલાવવા,
જાતે જ ખુદ ખોવાયલા, રસતા ઘણા મળ્યા.

ચાલ્યા કર્યું, ભૂલા પડ્યા, રસતે ઘડી ઘડી,
કા’ના સમા કંઇ ભોમિયા હસતા ઘણા મળ્યા.

કુદરત ભલે કોપે, છતાં, માનવ રહે અડગ,
ખંડેર કંઇ નગરો ફરી વસતા ઘણા મળ્યા.

સંસારના સંગ્રામમાં કો’ક જ રહે પડખે,
પાછા પગે, માટી-પગા ખસતા ઘણા મળ્યા.

બસ રાહ જોતો ક્યારનો ઊભો હતો ‘મનુજ’,
ને, કાફલા મુજ આંખથી ખસતા ઘણા મળ્યા.

‘મનુજ’ હ્યુસ્તોનવી
૦૧-૧-૨૦-૨૦૧૦
ગઝલઃ ગાગાલગા ગાગાલગા ગાગાલગા લગા
૨૪ માત્રા.