મનોકલ્પ

એ સુંદર યુવતી સોસાયટીના શાંત અને નિર્જન રસ્તે મલપતી પસાર થઇ રહી હતી. પાછળ, હું પણ તેની સુડોળ પીઠનું ડોલન જોતો-માણતો જઇ રહ્યો હતો. અચાનક, એ સ્ત્રી ઊભી રહી ગઇ. કારણ શોધવા મેં આજુ-બાજુ દ્રષ્ટી ફેરવી. કાળી ભમ્મર અને બિહામણી લાગે એવી એક બિલાડી, રસ્તાની એક બાજુ પર ઘૂરકતી રસ્તો ક્રોસ કરવા માટે ઊભી હતી. હું એ સ્ત્રીનો ભય સમજ્યો. કોઇ ચોક્કસ કે અચોક્કસ કામ અર્થે જતી એ સ્ત્રી નો ભય સમજ્યો. સ્ત્રીને અપશુકન થાય એ પોષાય એમ નહોતું, એમ મને લાગ્યું. અને, એટલે જ એ સ્ત્રી, બિલાડી રસ્તો ક્રોસ કરે તે પહેલા જ, દોડીને રસ્તા પર આગળ નિકળી ગઇ. હું જોતો જ રહ્યો. હા, આખરે એ વહેમી સ્ત્રીએ આવી પડનારા સંભવિત અપશુકનનો ભય વટાવી દીધો હતો.
હવે, આ બાજુ, બિલાડી રસ્તો પસાર કરવા ઊભી જ હતી. બિલાડી આ બે-પગા પ્રાણીની આવી આ આકસ્મિક હિલચાલથી ડરી ગઇ. પણ, છતાં ય હિંમત કરી ને એ રસ્તો ક્રોસ કરવા દોડી. અને, વળાંક પરથી ઝડપથી ધસમસતી આવતી કારને, તે…ન તો પસાર કરી શકી કે ન તો પોતાની ગતિ પર કાબુ રાખી શકી. અને, જે બનવાનું હતું તે બન્યું.
કારનો માલિક, બીકનો માર્યો, કારને ઝડપથી હંકારી ગયો. આખા ય આ બનાવનો મૂક પ્રેક્ષક જેવો હું, એ તરફડતી, છેલ્લા સ્વાસ લેતી સુંદર બિલાડીને જોઇ રહ્યો. પછી, અમારી બન્નેની વિષાદભરી નજર એકબીજા પરથી હઠી ને ઝડપથી પસાર થતી એ બિહામણી સ્ત્રીના ચૂડેલ જેવા વાંસા ને જોઇ રહી.